Glock 17

Magnum

Glock 17 to austriacki pistolet samopowtarzalny skonstruowany w firmie Glock GmbH. Oficjalnie pistolet został skonstruowany przez Gastona Glocka, jednak można spotkać się z opiniami że jest to mało prawdopodobne, biorąc pod uwagę że Gaston Glock nie miał wcześniej doświadczenia z konstruowaniem broni strzeleckiej. Powstanie pistoletu wiąże się z konkursem "Pistole der 80er Jahre" na pistolet samopowtarzalny dla armii autriackiej, który miał zastąpić używane wcześniej Walthery P.38, Browningi HP oraz M1911A1. Według wymagań konkursu pistolet miał być zasilany nabojem 9x19mm Parabellum oraz posiadać 16 naboi w obrębie kabury, co wymuszało zastosowanie magazynka o dużej pojemności lub zapasowego magazynka przenoszonego w kaburze. Broń miała być również przystosowana do bezpiecznego przenoszenia z nabojem w komorze nabojowej. Podczas prób które miała miejsce w 1982r testowano pistolety SIG Sauer P220, SIG Sauer P226, Steyr GB, HK P7, HK P7M13, HK P9S, Browning HP Mk. 2, Beretta 92SB-F oraz Glock 17. Konkurs wygrał Glock 17 który został wprowadzony do uzbrojenia armii autriackiej w 1982r jako P80 (Pistole 80). Zależnie od opinii oznaczenie Glock 17 wywodzi się od tego że patent na pistolet był 17 patentem firmy Glock GmbH, lub od magazynka o pojemności 17 naboi z którego broń była zasilana. Glock 17 był pierwszym popularnym pistoletem wyposażonym w szkielet wykonany z tworzywa sztucznego, jednak nie był to pierwszy produkowany seryjnie pistolet z tego typu szkieletem. Wcześniej szkielet wykonany z tworzywa sztucznego zastosowano w pistolecie automatycznym VP70 produkowanym seryjnie w latach 70., jednak nie była to popularna oraz szczególnie udana konstrukcja.

Konstrukcja Glocka 17
Glock 17 działa na zasadzie krótkiego odrzutu lufy, strzelanie następuje z zamka zamkniętego. Ryglowanie następuje poprzez przekoszenie lufy w płaszczyźnie pionowej. Za odryglowanie odpowiada współpracujący z wkładem odryglowującym w szkielecie nieruchomy występ umieszczony na dolnej powierzchni tylnej części lufy, natomiast ryglowanie broni następuje przy pomocy współpracującego z oknem wyrzutowym występu umieszczonego na górnej powierzchni tylnej cześci lufy. Zastosowano lufę o długości 114mm z sześcioforemnym prawoskrętnym przewodem poligonalnym. Po wystrzeleniu z magazynka ostatniego naboju zamek zatrzymuje się w tylnym położeniu, zatrzask umożliwiający zwolnienie zamka w przednie położenie znajduje się po lewej stronie szkieletu nad chwytem pistoletowym. Wykonany z tworzywa sztucznego szkielet pistoletu posiada stalowe wzmocnienia, stalowe prowadnice po których porusza się zamek oraz stalowy wkład odryglowujący. Po lewej stronie szkieletu nad przednią ścianką kabłąka spustu znajduje się zaczep demontażowy. Zastosowano umieszczony na zamku wyciąg sprężysty oraz wyrzutnik sztywny znajdujący się na wzmocnieniu szkieletu. Broń nie posiada natomiast wskaźnika obecności naboju w komorze nabojowej. Sprężyna powrotna znajduje się pod lufą, natomiast sprężynę uderzeniową umieszczono w zamku. Glock 17 posiada mechanizm spustowy z wyłącznym cześciowym samonapinaniem (semi DAO) oraz mechanizm uderzeniowy ze sprężyną uderzeniową działającą bezpośrednio na iglicę. Pistolet wyposażony jest w bezpiecznik spustowy oraz podwójną samoczynną blokadę iglicy. Bezpiecznik spustowy występuje pod postacią odchodzącej od spustu dźwigni której obrót umożliwia ściągnięcie spustu. Tylna blokada iglicy przytrzymuje iglicę w pozycji półnapiętej, natomiast przednia blokuje kanał iglicy. Broń nie posiada bezpiecznika nastawnego. Mechanizm uderzeniowy Glocka 17 nie umożliwia łatwego powtórnego zbicia spłonki w przypadku niewypału. Można co prawda nieznacznie odciągnąć zamek napinając mechanizm uderzeniowy i jednocześnie nie doprowadzając do wyrzucania naboju przez okno wyrzutowe, jednak w praktyce trudno zastosować takie rozwiązanie. Nie jest to jednak w mojej opinii wada, biorąc pod uwagę że nie zaleca się powtornego zbijania spłonki w przypadku niewypału. Pistolet zasilany jest nabojem 9x19mm Parabellum. Zasilanie odbywa się z dwurzędowego magazynka pudełkowego z jednopozycjnym wyprowadzeniem o pojemności 17 naboi, zatrzask magazynka znajduje się po lewej stronie szkieletu u nasady kabłąka spustu. Broń może być również zasilana z magazynków pudełkowych o pojemności 19 naboi, magazynków pudełkowych na 33 naboje oraz magazynków siodłowych C-MAG o pojemności 100 naboi. Należy zaznaczyć że magazynki na 33 naboje oraz 100 naboi wystają poza obrys chwytu pistoletowego. Początkowo (szkielet generacji I) pistolety wyposażone były gładką przednią ściankę chwytu pistoletowego, jednak od lat 90. zaczęto stosować przednią ściankę chwytu ponacinaną w kratkę (szkielet generacji II). Pod koniec lat 90. pojawił się szkielet z umieszczonymi na przedniej ściance chwytu dwoma występami oddzielającymi palce (generacja III), natomiast od lat 2000. stosowany jest szkielet z umieszczonymi na przedniej ściance chwytu dwoma występami oddzielającymi palce oraz wzmocnionym mocowaniem wkładu odryglowującego (generacja IV). Wcześniej wzmocnione mocowanie wkładu odryglowującego stosowano w szkieletach dla Glocków zasilanych nabojem 10mm Auto (10x25mm), .40SW oraz 11,43x23mm (.45 ACP). Niezależnie od szkieletu broń posiada pionową przednią ściankę kabłąka spustu, dzięki czemu można oprzeć na niej palec wskazujący ręki "niestrzelającej". Od szkieletu typu IV pod dolną częścią szkieletu znajduje się jedna bramka uniwersalnej szyny montażowej Picatinny która ułatwia mocowanie dodatkowego wyposażenia. Umieszczone na zamku stałe mechaniczne przyrządy celownicze składają się z muszki i szczerbinki. Na tylnej ściance muszki umieszczono białą kropkę, podobnie na tylnej ściance szczerbinki znajdują się dwie białe kropki, rozwiązanie takie ułatwia strzelanie w ciemnościach. Celownik ustawiony jest na 25m.

Rozkładanie częściowe Glocka
Przed rozkładaniem częściowym należy wyjąć z gniazda magazynek oraz sprawdzić komorę nabojową. Następnie strzelec powinien oddać strzał na "sucho" aby zwolnić mechanizm uderzeniowy. Po oddaniu strzału na "sucho" należy nieznacznie odciągnąć zamek (około 3mm), po czym przesunąć w dół zaczep demontażowy umieszczony po lewej stronie szkieletu i zsunąć zamek ze szkieletu ruchem do przodu. Po odłączeniu zamka od szkieletu można wyjąć z zamka sprężynę powrotną oraz lufę. Dalsze rozkładanie nie jest zalecane. Składanie broni następuje w odwrotnej kolejności. Glock bywa krytykowany za sposób rozkładania który wymusza zwolnienie mechanizmu uderzeniowego poprzez oddanie strzału na "sucho", co doprowadzi do strzału jeśli w komorze nabojowej znajduje się nabój. Należy jednak zaznaczyć że żadnej broni na należy rozkładać z nabojem komorze.